حذف شیارشدگی دائمی در مخلوط های آسفالتی، برخلاف ترک خستگی که موضوع طراحی سازه ای روسازی است، بیش از هر چیز مربوط به استقامت مصالح می باشد. در مناطقی با شرایط سخت بارگذاری، تمام اندازه گیری ها باید به منظور بهبود مقاومت در برابر شیارشدگی انجام گیرد؛ یعنی، انتخاب چسبنده، فیلر و مصالح سنگی. مصالح سنگی دارای اهمیتی حداقل به اندازه مواد چسبنده می باشد و نکته مهم انتخاب نسبتهای این اجزای تشکیل دهنده در مخلوط.است. به منظور طراحی مخلوط های آسفالتی جهت مقاومت در برابر شیارشدگی، لازم است برای مشخص نمودن این ویژگی، از نظیر قابلیت ایجاد مجدد اثرات تمام پارامترهای ترکیبی مربوط به مقاومت در برابر شیارشدگی، آزمایشهای مناسبی انجام شود. این آزمایش ها عبارتند از: قوام چسبنده ١ در دماهای بالا، الاستیسیته چسبنده و مقاومت برشی اسکلت معدنی آن.
یک آزمایش مناسب جهت تعیین مقاومت در برابر تغییرشکل دائمی باید دارای مشخصات ذیل باشد: آزمایش بارگذاری متناوب جهت بازسازی اثر چسبنده های الاستیک،و دربرگیرندة اصطکاک بین ذره ای اگر آزمایش فشاری باشد باید سه محوری بوده و اگر آزمایش برشی باشد، باید اثر انبساط پذیری لحاظ گردد، آزمایش مربوطه باید تحت شرایط واقعی دما و مدت زمان بارگذاری انجام گیرد و بار اعمال شده باید تغییرشکل دائمی واقع گرایانه ای حاصل نماید.
آزمایش بر روی مصالح آسفالتی باید تا حدممکن در شر ایطی نزدیک به شرایطی که روسازی در معرض شیارشدگی قرار دارد، انجام شود. بدین معنا که نه تنها مقدار فضای خالی، بلکه ساختار اسکلت معدنی، پراکندگی چسبنده در مقیاس میکروسکوپی و خواص چسبنده نیز باید مشخص باشد. بنابراین انتخاب مخلوط آزمایشگاهی و روشه تراکم آن بسیار مهم است.
همیشه انجام مطالعه جامع در مورد مقاومت در برابر تغییرشکل دائمی، امکان پذیر نیست و یک بررسی از نمونه های مختلف از مکانهای مختلف روسازی پس از تراکم یا عبور ترافیک، بر روی تعدادی از مناطق صورت خواهد گرفت.
سایر خواص مصالح قیری، از قبیل مقاومت در برابر خستگی و دوام باید در این فرایند حفظ گردد. از آن جایی که "قیر سفت " مخلوط های با مقاومت بالا در برابر شیارشدگی هستند، اغلب به خاطر اصطکاک بین ذره ای زیاد به سختی متراکم می شوند، باید با انتخاب مناسب ضخامت لایه، تجهیزات تراکم و روشهای غلتک زنی، شرایطی مهیا گردد تا تراکم به خوبی انجام گیرد.