نمونه ای از اسلاک: یک کیلو گرم از نمونه را برداشته و تا ۸۰ درجه سانتیگراد گرم نموده به حدی که کاملاً به مایع تبدیل شود.سپس توسط یک سیستم اسپری کننده نظیر دستگاه های رنگ پاش آن را درون پنج لیتر حلال دی کلرو اتان که تا منهای ۵درجه سرد شده است هدایت نمود.آنگاه با استفاده از یک سانتریفوژ که بدین منظور طراحی شده است فاز روغنی به همراه حلال را جدا نموده و بخش جامد باقیمانده روی فیلتر را به درون یک بشر ریخته و در گرم خانه قرار داده پس از ذوب شدن با اسید سولفوریک غلیظ (۹۶٪۹۸)مجاور نموده و با به هم زدن، کاملاً مخلوط نموده به حدی که فاز لجن اسیدی کاملاً در ته ظرف باقی بماند و لایه رویی را ضمن مجاور نمودن با خاک رنگ بر فیلتر می گردد و بدین ترتیب نمونه خالصی به دست می آید.یکی از معایب استفاده از ترکیبات کلر متصاعد شدن آن در محیط کار می باشد که مستلزم ایمنی لازم و نصب سیستم های تهویه است که که می بایستی مراقبت کامل به عمل آید. نکته دیگری که قابل ذکر است آن است که رنگ محصول تغییر پیدا خواهد کرد.به عبارت دیگر عوامل اکسید شونده به راحتی در معرض اکسیداسیون قرار می گیرند و احتمالاً وجود چنین حلالی نقش کاتالیتیکی در مقابل عوامل اکسیژن دار ایفا می کند.لذا می توان حلال کار فوق را با مخلوطی از حلال های نفتی و درصد معینی از متیل اتیل کتون جایگزین نمود. با استفاده از این مخلوط نه تنها رنگ محصول سفید باقی می ماند بلکه کلیه ترکیبات رنگین از هیدروکربن های فعلی و سیکلسک جدا می گردد.